Traumatherapie

Mensen die in hun (vroege) jeugd te maken hebben gehad met mishandeling, fysiek of psychisch of met seksueel misbruik kunnen daar in hun volwassen leven nog veel last van ondervinden. Zeker wanneer de mishandeling vaak en over langere tijd heeft geduurd is de kans groot dat de persoon een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS) ontwikkeld.

Kenmerken daarvan zijn het afwisselend last hebben van periodes van herbelevingen, nachtmerries, flashbacks en andere emotioneel overweldigende ervaringen met periodes van verdoofdheid, gevoelloosheid en niet echt meer in verbinding staan met het leven.

Bij sommige mensen leidt het op zeer voege leeftijd (voor het zesde jaar)hebben ervaren van overweldigende negatieve ervaringen tot het ontwikkelen van een Dissociatieve Identiteits Stoornis (vroeger Meervoudige Persoonlijkheidsstoornis genoemd). Deze stoornis wordt gekenmerkt door ernstige geheugenproblemen, het gevoel vervreemd te zijn van het lichaam of de realiteit, verwarring over de eigen identiteit en fragmentatie van de identiteit. Vaak gaat dit gepaard met veel angst en periodes van depressiviteit en het gevoel niet echt grip te hebben op het eigen leven.

De Traumatherapie verloopt grofweg via drie fasen. Allereerst wordt gewerkt aan het verminderen van de klachten in het dagelijks leven: symptoomreductie. Gekeken wordt naar de zelfzorg, het slapen, eten en de balans tussen draaglast en draagkracht. Belangrijk is te ontdekken wat de cliënt heeft doen overleven. Welke strategieën heeft ze daarvoor ingezet, wat waren haar hulpbronnen, hoe is ze omgegaan met moeilijke situaties. Haar volwassen vermogens worden versterkt en er wordt geleerd om de oriëntatie in het Hier en Nu te versterken.
Wanneer de cliënt daar voldoende voor is uitgerust kan met fase twee worden begonnen: de traumaverwerking. Hierin wordt het verleden stukje bij beetje in het licht van het heden gezet. Het gaat hierbij om het onderzoeken van wat de cliënt werkelijk heeft ervaren. Haar verhaal wordt vanuit het duister in het licht gezet met steun en aanwezigheid van de therapeut. Verschillende methoden en technieken staan de therapeut hierbij ten dienste (het bewust lichamelijk ervaren en toelaten van gevoelens die vroeger niet dragelijk waren, tekenen, expressie van emoties, schrijven, dans- en stemexpressie, rollenspel). Belangrijk hierbij is het uitgangspunt dat de essentie van de persoon door het misbruik niet is verwoest en dat zij ook met een belabberde jeugd, heelheid en liefde kan ervaren.
De derde fase gaat over de integratie van alles wat over het verleden bewust is geworden in het leven van NU. De cliënt heeft allerlei overtuigingen en beelden over zichzelf en de wereld moeten loslaten in het proces van ontdekking. Hoe gaat ze nu verder haar leven vormgeven? Deze fase neemt vaak nog heel wat tijd in beslag omdat de persoon zichzelf als het ware opnieuw uit moet vinden en vorm gaat leren geven aan haar wensen en grenzen.